در بسیاری از روستاهای کشور ، شمع سوزها و یا عبادتگاه های بسیار کوچک محلی ، وجود دارد که اهالی ، پیرامون آن جمع شده و آن را متبرک می دانند .

یکی از این شمع سوزها که در بسیاری از مناطق موجود است به آت قچی ( جای پای اسب ) و در مناطق مختلف با نام سم اسب علی ( منظور حضرت علی ) و جای پای اسب امامان معروف است .

البته در این مطلب با فلسفه وجودی چنین شمع سوزهایی ، ما را کاری نیست .

بحث ما پیرامون سوراخ هایی که توسط بشر ، بر روی سنگ حکاکی شده و از قضا ، بسیار شبیه موارد متبرک بالا است می باشد . نماد سم اسب ، بسیار شبیه جوغن مدور است با این تفاوت که در وسط جوغن ، یک برآمدگی کوچک دارد .

نماد سم اسب ، در یک سمت خود دارای قوس بیشتری نسبت به طرف دیگر است . آن جهت که دارای قوس بیشتری است جلوی نماد محسوب می شود .

نماد سم نیز ( البته به صورت تنها و بدون علامت دیگر ) فقط یک تفسیر دارد در جهت جلوی این نماد ، 3 گز و در معدود نمادها 5 گز می باشد . هدایای این نشان ، بسیار نزدیک است . 

نماد و یا جوغن سم اسب که به صورت چند تایی باشد و اینچنین به نظر آید که در امتداد هم هستند نیز دارای هدایاست و این نماد گویای فاصله نماد تا هدف است . اگر نشان سم اسب به صورت چندتایی در یک امتداد باشد مسیری طولانی تر را به ما نشان میدهد .

نماد یا جوغن سم اسب که در نزدیکی نماد اسب یا کله اسب باشد خود هدف است و باید خود سنگ یا زیر همان سنگ را کاوید . سم اسب ساروجی نیز دیده شده که خود نماد ، هدف است .

اگر نماد سم اسب روی سنگ سفید مخروطی بلند ( شبیه هشت ) بود نشانگر وجود راه مالرو قدیمی است و نشانه گنج نیست این نماد مختص ساسانیان بوده است .

اگر نماد سم اسب بر روی سنگ سفید پلکانی بود با ارتفاع بلند تر از یک متر ، هدف زیر همان پله است . این هدیه مختص چاپاران دولتی و نامه رسانان دولتی ساسانیان بوده ، که اگر نیاز مبرم داشتند از این سکه ها در راه رساندن سریعتر پیام ، به مقصد از آن استفاده می کرده اند .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: